به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»،  این نسل سال 2009 میلادی و با مدل 2010 وارد بازار شد و اواخر 2013 نخستین فیس‌لیفت خود را تجربه کرد که بنا به دلایلی خیلی مورد توجه بازارهای مختلف قرار نگرفت. پس از این تجربه پُرچالش، مدل 2018 پرادو با فهرست بلندی از داشته‌های ایمنی و کاربردی آمده تا قافیه را دوباره به قوت قبل به دست بگیرد و بار دیگر نام تویوتا را بر سر زبان‌ها بیندازد. با هم نگاهی به نقاط قوت این ژاپنی سی‌و‌چند‌ساله می‌اندازیم.

بازبینی طراحی در جهت بهبود کارایی!
به لطف بازبینی هوشمندانه طراحی بدنه، علاوه بر افزایش طول 60 میلی‌متری (به ترتیب 4565 و 4840 میلی‌متر در گونه‌های سه و پنج‌درب)، حداقل شعاع چرخش به 5.8 متر رسیده (5.2 متر در گونه سه‌در) تا چابکی خودرو در محیط‌های بسته افزایش یابد. همچنین ارتفاع کف اتاق از سطح زمین به 215 میلی‌متر افزایش پیدا کرده (205 میلی‌متر در گونه سه‌درب) که با همراهی زاویه صعود 31 درجه، زاویه فرود 25 درجه، زاویه شکست 22 درجه و بهره‌گیری از لاستیک‌هایی با ضریب مقاوت پیچشی اندک، نرمی سواری و سهولت عبور از سطوح مختلف شهری و جاده‌ای را تضمین می‌کند.
داخل اتاق نیز تغییرات صورت‌گرفته در کنسول میانی و داشبورد علاوه بر افزایش قابل‌توجه کیفیت، کاربری سریع‌تر و آسان‌تر را به دنبال داشته است. به‌عنوان مثال، سوئیچ‌های مربوط به عملکردهای مختلف خودرو کاملا از هم جدا شده تا در کنار ارگونومی بیشتر، راننده و سرنشین برای استفاده از هیچ‌کدام دچار سردرگمی نشوند. داشبورد در راستای دید بهتر حین رانندگی (مخصوصا آفرود) و نیز نمای مسنجم‌تر و یکدست‌تر ارتفاع کمتری دارد. دو طرف کنسول میانی هم با پد نرم پوشیده شده تا زانوی سرنشینان جلو خصوصا در گذرگاه‌های صعب خارج جاده آسیب یا حتی آزار نبیند.

قلب تپنده 4 و 6 سیلندر
براساس اطلاعات موجود، مدل 2018 پرادو در غرب اروپا تنها با قلب 2.8 لیتری (2755 سی‌سی) 4سیلندر توربو دیزل 16 سوپاپ با توان 177 اسب بخار در 3400 دور بر دقیقه، گشتاور 420 نیوتن‌متر در 1400 تا 2600 دور بر دقیقه (450 نیوتن‌متر با جعبه‌دنده 6 سرعته خودکار ECT) و همراهی جعبه‌دنده 6 سرعته‌دستی عرضه خواهد شد. کشورهای اروپای شرقی اما دو گزینه دیگر شامل 2.7 لیتری (2694 سی‌سی) 4 سیلندر بنزینی 161 اسب بخاری (در 5200 دور بر دقیقه) و 246 نیوتن‌متری (در 3900 دور بر دقیقه) و 4 لیتری (3956 سی‌سی) V6 بنزینی با قدرت و گشتاور به ترتیب 249 اسب بخار در 5600 دور بر دقیقه و 381 نیوتن‌متر در 4400 دور بر دقیقه را پیش رو دارند. برای جعبه‌دنده هم سه نوع 5 سرعته دستی (تنها با بلوک 2.7 لیتری بنزینی)، 6 سرعته دستی و 6 سرعته خودکار ECT در نظر گرفته شده که بسته به دیگر مشخصات فنی شتاب اولیه 12.7 تا 9.7 ثانیه‌ای و مصرف سوخت ترکیبی بین 12.5 تا 7.4 لیتر را‌ رقم می‌زنند.

5 حالت رانندگی مختلف
با قرار گرفتن پشت فرمان می‌توانید از بین 5 حالت رانندگی اقتصادی (ECO)، راحت (Comfort)، عادی (Normal)، اسپرت (Sport) و اسپرت اِس‌پلاس (Sport S+) انتخاب کنید. هریک از این حالات با ایجاد تغییراتی در وضعیت پیشرانه، جعبه‌دنده، سامانه هیدرولیک فرمان، تعلیق و حتی سامانه تهویه هوای کابین تلاش می‌کنند تا عملکرد خودرو دقیقا باب‌طبع راننده باشد. به‌عنوان مثال، در حالت ECO، خروجی پیشرانه، باز و بسته‌شدن دریچه گاز و فعالیت سامانه تهویه طوری تنظیم می‌شود که هر قطره از سوخت ورودی به قلب خودرو با بالاترین بازدهی ممکن بسوزد. از طرفی حالت Sport S+ با افزایش حساسیت پدال گاز، تیزتر شدن فرمان و دریافت حداکثر قدرت از پیشرانه، به میزان قابل‌توجهی به چالاکی و چابکی قدبلند ژاپنی می‌افزاید.

زیرساخت درست و حسابی!
پرادو فیس‌لیفت همانند برادر بزرگ‌ترش سکویا (Sequoia) از ساختار بدنه روی شاسی سود می‌برد که در میان رقبا کاملا منحصربه‌فرد بوده و از مزایای زیادی همچون نگهداری و تعمیرات آسان، استحکام و دوام فوق‌العاده بالا، افزایش قابل‌توجه توانایی راننده در کنترل خودرو و کاهش چشمگیر پیچش‌های بدنه و ضربات وارده به اتاق و سرنشینان (به ویژه در مسیرهای خارج جاده) برخوردار است.
سامانه تعلیق به‌صورت استاندارد در محور جلو از نوع مستقل با بازوهای جناغی دوبل و در عقب چهار‌اتصالی مجهز به میله‌های عرضی بوده که ضربه‌گیرهایش به‌منظور بهبود هندلینگ، پایداری و راحتی سواری، تغییراتی را به خود دیده‌‌اند. علاوه بر این، دو گزینه دیگر در دسترس خریدار قرار دارد: اول، تعلیق جنبشی پویا (KDSS) مجهز به پایدارکننده‌های قوی‌تر در جلو و عقب؛ دوم، تعلیق متغیر انطباقی با فنرهای بادی در محور عقب و سه حالت مختلف عادی، راحت و اسپرت.

توشه پربار برای آفرود!
تویوتا توجه ویژه‌ای به توانایی‌های آفرود پرادو جدید داشته و سعی کرده با تجهیز آن به مواردی ازجمله سامانه AWD دائمی، دیفرانسیل عقب از نوع آزاد، قفل‌شونده یا لغزش محدود تورسِن (به انتخاب مشتری)، توزیع متغیر گشتاور بین دو محور، توزیع هوشمند گشتاور حین شتاب و ترمزگیری سر پیچ‌ها، سامانه کنترل حرکت در سرپایینی (DAC) و سربالایی (HAC)، سامانه انتخاب نوع سطح مسیر حرکت موسوم به MTS (از شن و ماسه گرفته تا خاکی و سنگی و گِلی) با قابلیت تشخیص خودکار و سامانه کنترل کشش پویا در این کلاس حرف اول را بزند. از سایر فناوری‌های موجود می‌توان «کنترل حرکت 5 سرعته» را نام برد که با در دست گرفتن پیشرانه و ترمزها عبور از سطوح شیبدار را تسهیل می‌سازد، در 5 سرعت مختلف قابل تنظیم است و همکاری هوشمندانه‌ای با سامانه DAC دارد. دیگر خصیصه جالب نیز تعبیه چند دوربین در جلو، پهلوها و عقب خودرو است که این بار علاوه بر نمایش منفرد و ترکیبی هر چهار طرف (داخل نمایشگر مرکزی داشبورد)، می‌تواند وضعیت زیر کف خودرو، نمای چرخشی جلو (هماهنگ با فرمان)، نمای پانورامیک و دید 180 درجه بخش عقب را به تصویر کشیده و راننده را در عبور از انواع مسیرهای ناهموار یاری کند.

نویسنده: امین قوام