عصر خودرو- در دهه هفتاد شمسی، با قوت گرفتن واردات و مونتاژ خودرو در ایران، بازار پر از محصولات مدرنی شد که سبب شدند خودروهای قدیمی واردشده در دهه پنجاه و چهل شمسی مورد بی‌مهری قرار بگیرند و اصطلاحاً از چشم بی افتند. درنهایت این وضعیت با اجرای طرح تعویض خودروهای فرسوده به اوجش رسید.
به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» ، بااین‌حال بافرهنگ سازی و تأسیس نهادها متولی خودروهای کلاسیک، به‌تدریج از دهه هشتاد بی‌مهری نسبت به خودروهای قدیمی کاهش یافت. دراین‌بین برخی خودروهای ارزش مادی و معنوی زیادی پیدا کردند و موردتوجه قرار گرفتند. وضعیت برای برخی خودروها چندان مناسب نبود و نهایتاً متأسفانه تعداد زیادی نابود و یا اسقاط شدند. این روزها برخی از خودروهایی که تا چندی پیش مورد بی‌مهری بودند، موردتوجه علاقه‌مندان و متخصصان داخلی قرارگرفته‌اند و از آنها می‌توان به‌عنوان گزینه‌های آتی برای کلاسیک‌های تمام‌عیار یادکرد.
فیات 131/132
شرکت دیزل اتوپارت در دهه پنجاه واردات دو محصول پرفروش فیات به ایران را بر عهده داشت. این دو سدان خانوادگی 132 و 131 نام داشتند. طراحی ظاهری و مشخصات فنی هر دو به هم نزدیک بود، هرچند 132 به لطف کابین لوکس‌تر، پیشرانه‌های بهتر و ابعاد بزرگتر، نمونه بهتر محسوب می‌شد. این دو برادر تا دهه هفتاد در معابر ایران به‌وفور یافت می‌شدند تا آن‌که بیشتر نمونه‌هایشان از بین رفتند. این روزها دوباره 132 و 131 موردتوجه عده‌ای از علاقه‌مندان قرارگرفته. خصوصاً با افزایش قیمت محصولات کلاسیک ایتالیایی و کمیابی نمونه‌های خاص فیات، می‌توان متصور بود که در یک دهه آینده توجه بیشتری به‌سوی این دو سدان جلب خواهد شد. خصوصاً این‌که رقبای 132 همانند ب ام و 518 امروزه کلاسیک محسوب می‌شوند و طرفداران خاص خودشان رادارند.
ولوو 240
سری 240 ولوو در سطحی جهانی به یک خودرو محبوب و موردتوجه بدل شده است. خودرویی بادوام، سخت‌جان و ایمن که فروش خوبی تجربه کرد و توانست ولوو را در بازارهای آمریکای شمالی و اروپا تثبیت کند. این خودرو برای اولین بار در سال 1974 راهی خط تولید شد و از همان ابتدا نیز به ایران راه یافت و موردتوجه برخی اقشار خاص قرار گرفت. سری آخر این مدل نیز در ابتدای دهه هفتاد شمسی نیز به ایران وارد شد، هرچند واردات آن دوره بسیار محدودتر بود. تعداد قابل‌توجهی از انواع سری 240 ولوو در ایران باقی‌مانده، اما این خودرو کمتر به‌عنوان یک خودرو کلاسیک و باارزش تاریخی موردتوجه بوده است. با توجه به افزایش ارزش مادی و معنوی این خودرو در سطح جهانی، می‌توان انتظار داشت به‌زودی این موج به ایران نیز برسد و اقبال عمومی نسبت به این مدل خاص افزایش یابد.
تویوتا کورونا/کارینا/کراون
هنوز هم در بسیاری از معابر شهرهای کشورمان، در گوشه و کنار می‌توان تویوتاهای دهه هفتاد میلادی را مشاهده کرد که به لطف دوام و کیفیت خوبشان، هنوز هم مورداستفاده مالکین هستند. خصوصاً مدل کورونا که با امکانات رفاهی خوب، ابعاد مناسب، کابین جادار و قیمت خوبش توانست به یک موفقیت بزرگ برای واردکننده وقت تویوتا یعنی شرکت ایرتویا بدل شود. بااین‌وجود هنوز کمتر کسی به این خودروها به‌عنوان یک محصول کلاسیک نگاه میکند و ارزش مادی و معنوی آنها چندان قابل‌توجه نیست. به‌تازگی موجی از توجه به سو خودروهای کلاسیک ژاپنی در سطح جهانی ایجادشده و ایران نیز از این قضیه در امان نمانده و مدل‌هایی همانند سلیکا و داتسون Z موردتوجه قرارگرفته‌اند. قطعاً این موج به محصولاتی همانند کورونا، کارینا و کراون نیز خواهد رسید. هرچند چندوچون و زمان بالا رفتن ارزش معنوی و مادی این تویوتاهای بادوام و سختکوش مشخص نیست!
فولکسواگن ترانسپورتر T2/T3
شرکت سهامی ایران فولکس یا همان ثابت پاسال، در دهه‌های چهل و پنجاه شمسی واردات نسل‌های دوم و سوم ون محبوب فولکسواگن را بر عهده داشت. این خودرو از همان زمان موردتوجه صنایع، مغازه‌داران و صاحبان سایر مشاغل قرار گرفت و به‌عنوان یک خودرو کاری ارزان و بادوام شناخته شد. همین استفاده مکرر تا اواخر دهه هفتاد و حتی در دهه هشتاد، جان بسیاری از ترانسپورترهای ایرانی را گرفت. در یک دهه اخیر نیز استفاده از این فولکس‌ها به‌عنوان کافه‌های سیار بسیار مرسوم شده. متأسفانه در بیشتر موارد، تغییرات اساسی و بریدن سقف این فولکس‌واگن‌ها سبب می‌شود تا خودرو به‌تدریج نابود شود. بااین‌وجود برخی علاقه‌مندان به‌تازگی نسبت به این خودرو رو خوش‌نشان داده‌اند و بازسازی و نگهداری T2 و T3 به‌عنوان خودرو کلکسیونی مرسوم شده است. در آینده نزدیک این وضعیت قطعاً به افزایش ارزش این خودروها خواهد انجامید.
فورد کاپری
شرکت‌های اتوپارس، تاپ اتومبیل و دیزل اتوپارت در چند دوره مختلف سری‌های مختلف نسل اول فورد کاپری را به ایران آوردند. کاپری در آن زمان با الهام از موفقیت استثنائی ماستنگ و برای بازار اروپا طراحی و ساخته‌شده بود. همانند ماستنگ، کاپری نیز قابلیت دستکاری و بدل شدن به یک خودرو همه‌فن‌حریف را داشت و به لطف آپشنها و لوازم‌یدکی متنوع، کاستومایز کردن آن کار دشواری نبود. کاپری از دهه پنجاه در مسابقات اتومبیلرانی ایران شرکت داشت و تا اوایل دهه هشتاد توانست رانندگان متعددی را صاحب‌مقام کند. بااین‌حال واردات نسبتاً محدود در کنار از بین رفتن بیشتر نمونه‌ها در مسابقات و حتی خیابان، سبب شده تا کاپری کمتر موردتوجه باشد و بیشتر زیر سایه محصولات آمریکایی فورد قرار گیرد. به‌تازگی تعدادی از علاقه‌مندان و افراد صاحب‌نام در عرصه خودروهای کلاسیک ایران به کاپری روی خوش‌نشان داده‌اند و احتمالاً در یک دهه آینده، کاپری به جایگاه بهتری دست خواهد یافت. خصوصاً این‌که قیمت ماستنگ نیز سر به فلک کشیده است.
