به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، B9 Scrambler که هویت بصری خود را از یک جلوپنجره سه‌بخشی می‌گرفت و توسط سرطراح یونانی سوبارو و خالق آلفارومئو 147 و فیات بارچِتا، آندریاس زاپاتیناس شکل گرفته بود، دارای طرح‌مایه دو‌رنگ در بدنه بود که همین، اشاره‌ای بصری بود به‌ هایبرید‌بودن آن. این پیشرانه موسوم به SSHEV ترکیب موتور 2.0 لیتری بنزینی 138 اسبی و موتور الکتریکی 134 اسبی بود و به واسطه آن، خودرو تا سرعت‌های 80 کیلومتر در ساعت، قابلیت استفاده به‌صورت تمام الکتریکی را داشت.

حتی مهندسان سوبارو برای رسیدن به یک سواری راحت و نرم، آن را ‌روی یک سیستم تعلیق پنوماتیک با قابلیت تنظیم الکترونیک سوار کردند که برای مسیر‌های ناهموار، قابلیت افزایش حداکثر 203 میلی‌متری ارتفاع سواری را داشت. همچنین یک رادار به همراه دوربین‌هایی در قسمت جلو تعبیه شده بود که با بررسی خودرو‌های اطراف، در صورت تشخیص احتمال تصادف، راننده را از خطر با‌خبر می‌ساخت.

 برای ایمنی بیشتر، نسخه اولیه سیستم همیاری در B9 Scrambler به‌کار رفته بود که امروز، آن را با نام سیستم پیشگیری از انحراف مسیر می‌شناسیم. از همان ابتدا نیز سوبارو برنامه‌ای جدی برای تولید B9 Scrambler نداشت اما چیز تازه‌ای برای این برند بود و خصوصیات لازم برای تغییر چهره سوبارو اوایل هزاره سوم را در خود داشت.

نویسنده: مجید رقیبی