عصر خودرو- بحث تقسیم وزن بهتر و همچنین افزایش قابلیت‌های مانور‌پذیری باعث شده است تا دیگر نتوان محدودیتی برای چگونگی قرارگیری و تعداد محور‌های یک خودرو سنگین تصور کرد. امروزه کشنده‌ها و کامیونهای ۴محوره به یک محصول پر‌رونق تبدیل شده‌اند و حتی مدل‌هایی که بیش از ۴ محور نیز دارند، برای افزایش توان کشندگی در حال گسترش روز‌افزون هستند.
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در این مطلب نگاهی داریم به این روند رو به پیشرفت و دلایل آن.
از گذشته تا امروز
کشنده‌ها و کامیونها در گذشته به شکل عمده به صورت سه‌محوره با تیپ حرکتی 4×6 ساخته می‌شدند که این روند در انواع اروپایی به سمت تولید مدل‌های دو‌محوره 2×4 تغییر مسیر داد. امروزه کشنده‌های اروپایی به شکل فراوانی به صورت سه‌محوره 2×6 طراحی و تولید می‌شوند و البته در انواع طراحی‌شده برای حمل بار‌های فوق سنگین، مدل‌های چهارمحوره و حتی بیشتر نیز روی کار آمده‌اند که عمده این تغییرات توسط شرکت‌های جانبی شاغل در این زمینه صورت می‌گیرد.
افزایش تناژ قابل حمل
همان‌طور که می‌دانیم، افزایش تناژ قابل حمل خودرو به شرایط مختلفی بستگی دارد. این شرایط شامل نوع شاسی و توان آن، محور‌های باربر و فرمان‌پذیر، فاصله محور‌ها، تعداد چرخ در هر محور و ... می‌شود که در این میان، راحت‌ترین کار برای افزایش تناژ یک کامیون با یک شاسی ثابت، افزایش محور‌های آن است و این دقیقا کاری است که این روز‌ها در شرکت‌های تولیدی در جریان است تا با افزایش محور‌ها و تغییر در فاصله آنها، هم بتوان تناژ را تغییر داد و هم دست خریدار را برای انتخاب یک محصول با نزدیک‌ترین شرایط به خواسته‌اش، باز‌گذاشت.
آرایش چهارمحوره
امروزه کامیونها و کشنده‌های چهارمحوره به یکی از پر فروش‌ترین تیپ‌های موجود در خودروهای سنگین تبدیل شده‌اند. این تیپ خصوصا در کامیونها و شاسی‌های طراحی شده برای کار‌های ساختمانی و عمرانی، به یکی از اصلی‌ترین تیپ‌ها تبدیل شده است. اما در دنیای کشنده‌ها، بحث فرق دارد و این تیپ برای کشنده‌های فوق‌سنگین استفاده می‌شود. اما یک تفاوت آشکار در طراحی این تیپ بین کشنده‌ها و کامیونها وجود دارد، چرا که درکامیون‌های چهارمحوره، معمولا برای افزایش مانور‌پذیری و کوچک‌تر‌شدن دایره گردش، محور اول و دوم به صورت تکی و فرمان‌پذیر در کنار هم و با فاصله با دو محور عقب دیده می‌شود. این نوع طراحی باعث خواهد شد تا تناژ یک کامیون چهارمحوره از نوع 4/4×8 نسبت به نمونه سه‌محوره 4×6 در حدود 6 تن افزایش پیدا کند که اگر محور دوم فرمان‌پذیر به انتهای شاسی منتقل شود که به ENA 4×8 نامیده می‌شود و حالتی شبیه به کشنده‌های فوق‌سنگین می‌گیرد، این افزایش تناژ می‌تواند 3 تن دیگر ادامه پیدا کند. اما برای کشنده‌های فوق‌سنگین نیز این افزایش محور وجود دارد که به صورت محور سه‌تایی در عقب کشنده یا همان آرایش تریوله خواهد بود چرا‌که در این کشنده‌ها هم با نزدیک‌شدن محور به سمت چرخ پنجم، افزایش تناژ بیشتری خواهیم داشت و هم در یک کشنده فوق‌سنگین، لزوم کوچک‌بودن دایره چرخش اهمیت کمتری پیدا می‌کند. این نوع طراحی در کنار شاسی قوی‌تر اینگونه کشنده‌ها، تناژ روی چرخ پنجم را به‌راحتی تا بالای 40 تن افزایش می‌دهد. امروزه انواع کامیونها و شاسی‌های کشنده با بیش از چهارمحور نیز تولید می‌شوند که بیشتر به خاطر افزایش تناژ بارگیری خصوصا در انواع کشنده و روی صفحه ریش طراحی می‌شوند. این کشنده‌ها در حال حاضر بیشتر در منطقه استرالیا و برای استفاده به صورت قطار جاده‌ای طرفدار دارند.
