ایستگاه پایانی کروز

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در هر جامعه ای با هر میزان از توسعه یافتگی موانع قانونی و فراقانونی بسیاری برای رشد و توسعه وجود دارد. مهم این است که تاسرحد جان، قوانین را ببینی و جان‌سخت باشی و مات نشوی. شکستن و ساختن در چهار دهه و تحمل رنج ها و مشقت های بسیار در کروز تبدیل به افسانه‌ای می‌شود که همواره در یادها خواهد ماند. با یک منطق ساده، کروز بزرگترین بنگاه صنعتی پایین دستی خصوصی اقتصاد ماست.

کافیست اعداد و ارقام تولید این بنگاه را با حجم تولید صنعت خودرو ایران مقایسه کنیم و به‌سادگی این ادعا قابل اثبات است ‌. کروز ماحصل رعایت یک اصل مهم موفقیت است: « ما شغل دیگری بلد نیستیم هر چند َپیشنهادات دیگر  هزاران برابر سود تضمین شده‌تر از راه ما داشته باشد. شاید در آن پیشنهاد خطراتی وجود داشته باشد که ما برآن شغل وقوف نداشته باشیم و در صورت بروز مشکل نتوانیم راه برون رفت از آن را بیابیم».

این چارچوب تعیین شده کروزی ها در چهاردهه  فعالیت آنان است .کروزی ها همه حاشیه ها و تهمت های روا و ناروا را ناشنیده گرفتند تا امروز به ایستگاه پایانی زندگی کاریشان برسند.

کروز امروز بی‌برو و برگرد، یک تامین کننده رده یک صنعت خودرو ایران است. مکتب تیر-وان‌ها(Tier1) همان اول دهه هشتاد مطرح شد اما با تغییر دولت‌ها و ورود دولت های اصولگرا در ایران، روند بلوغ صنعت قطعه‌سازی ایران دچار تاخیر شد وگرنه این صنعت امروز می‌توانست چند تامین‌کننده بزرگ رده یک داشته باشد و پرونده بلوغ صنعت قطعه‌سازی ایران با چند تامین‌کننده بزرگ بسته می‌شد و وارد مرحله جدیدی از کسب و کار در صنعت خودرو می‌شدند.

امروز باید نگران باشیم که مثل بسیاری از برندها در صنایع دیگر در صنعت خودرو هم شاهد تک صدایی باشیم و فاصله چند بازیگر بعدی بازار در قیاس با  لیدر آن بسیار باشد که این منشا تولید پیوسته حاشیه و رقابت ناسالم که خصولتی بودن دو بازار بزرگ مصرف تولیدات آنها به این میزان حاشیه و داستان سرایی دامن میزند.

راستش جامعه پس از انقلاب تعریف روشنی از سرمایه و سرمایه گذاری و سرمایه گذار ندارد، ‌ دلیل این مساله به ماهیت اجتماعی انقلاب برمیگردد که با نیازهای اقتصادی و صنعتی واقع گرایانه جامعه کاملا در تضاد بود و هست ‌ با اینکه در بسیاری از مولفه های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی از مفاهیم تند و افراطی اول انقلاب فاصله گرفته ایم اما باز هرکجا لازم است همان مفاهیم برای از بین بردن پتانسیل های بخش خصوصی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.

«سرمایه دار در جامعه همین امروز ما انسانی پلید است که خون مردم را قطعا در شیشه کرده است و از این راه به ثروت های قطعا نامشروعی دست پیدا کرده است، مگر می شود با کار کردن به اینجا رسید» جمله همیشگی سه دهه اخیر در تاکسی‌های سراسر مملکت است . این رفتار که در شش دهه گذشته در فرهنگ ما رسوخ کرده ناشی از توطئه ای است که قطعا بدخواهان این سرزمین توانسته اند بر سر زبان مردمان این سرزمین بیندازند؛ فرهنگی که متاسفانه با سقوط بدنه طبقه متوسط در پنج سال گذشته با تقویت حذف طبقه میانی جامعا  بیشتر از همیشه خودنمایی می‌کند. همین پایه فرهنگی است که امنیت روانی بخش خصوصی را می‌گیرد و مجبور می شوند اول خانواده خود را از این کارزار روانی دور کنند و همین مساله باعث دور شدن نسل جدید سرمایه داران فعلی صنعت و اقتصاد ایران و عدم پرورش نسلی مسئول و کارکشته برای تحویل گرفتن بنگاه های خصوصی نسل بعد است.

نهیب مجدد رهبر انقلاب برای بالا بردن میزان سرمایه گذاری هنوز تصمیم سازان بخش فرهنگی جامعه را برای کمک به اصلی ترین ضامن توسعه اقتصادی یعنی توسعه سرمایه گذاری متوجه  نکرده است. تنها کورسویی که در راستای همگرا کردن بخش خصوصی با حاکمیت است، تلاشی است که در زمان حیات آیت الله شاهرودی با تشکیل یک شورای مشورتی از صاحبان کسب و کارهای بزرگ صنعتی و اقتصادی قرار بود روند نزدیکی شکل بگیرد که بعد از فوت آیت الله دیگر تشکیل نشده بود که باز در روزهای گذشته این شورای مشورتی خصوصی جلسات خود را از سر گرفته است.

اما کروز افسانه جاده مخصوص با برگزاری یک رویداد رسما به فعالان این صنعت اعلام کرد که وارد اتمسفر جدیدی برای تحقق آرزوهای صنعت خودرو شده است. کروز رسما و طی نمایشگاهی از قطعه‌سازان طبقه کوچک این صنعت خواست تا به زیر پرچم کروز ملحق شوند. طبق آمارها، شرکت ساپکو با 600 شرکت قطعه ساز همکاری می‌کند و 400قطعه ساز عملا در حال فعالیت هستند در حالیکه تعداد شرکت های همکار کروز به 300 شرکت رسیده است. قابل پیش بینی است که تعداد شرکت های تامین کننده کروز طی فراخوان اخیرش نیز افزایش قابل توجهی داشته باشد. اگر برنامه های علمی و اصلاح طلبانه صنعت خودرو در دو دهه گذشته منحرف نمی شد امروز شاهد چند قطعه ساز رده اول با زنجیره حرفه‌ای بودیم و شکل فعالیت صنعت خودرو در این بخش قطعا متفاوت از حال حاضر پیش می رفت.

کروز امروز به پایان خط ماموریت  حرفه ای خود رسیده است و از این پس لایه جدیدی در فعالیت خود جز توسعه کمی و کیفی ندارد . این پتانسیل که قطعه‌ساز دیگری در ایران به این مرحله از بلوغ کاری برسد قطعا وجود دارد و هم اکنون تعدادی از قطعه سازان ما تامین کننده هایی بیش از پنجاه تا صد شرکت را در کنار خود دارند و باید با همین شکل حرفه ای فراخوان رسمی توسعه تامین کننده‌های خود را به جامعه صنعتی کشور اعلام کنند.

سرنوشت کروز، مظهر بحران های توسعه در جامعه ایران امروز است. نیمی از عمر تاریخ کروز صرف مبارزه و مقابله با فرایندهای منفی اقتصاد و صنعت شده است و اگر ساختار حاکمیت اشراف و بلوغ توسعه‌ای داشت نه‌تنها کروز بلکه تعداد دیگری از قطعه سازان بزرگ ما بازیگرانی جدی و اثرگزار حداقل در صحنه منطقه ای صنعت خودرو بودند؛ امری که قطعا دشمنان این مرز و بوم تمام توان خود را صرف کرده اند تا ایران قدرتمند در صحنه اقتصادی و صنعتی پا را فراتر از مرزهای خود نگذارد و برای این مهم همچون شهادت بسیاری از مردان تاثیرگذار حوزه های نظامی قطعا نقشه های شومی داشته و دارند و خواهند داشت.

کروز و کروزها در گذر زمان از مفهوم مالکیت شخصی گذشته و خواهند گذشت و آیینه توان ملی مردم این کشور خواهند بود همانگونه که امروز کروز و شرکت‌های جدید حاصل از آن بازوی توسعه کشور شده اند و این مرزها روز به روز در حال گسترش است تا بازوی قدرتمند صنعتی برای دولت ها و حاکمیت شوند . بلوغ امروز حاکمیت و دولت باید بندهای توسعه را از پای شر‌کت های بزرگ بخش خصوصی برهاند و ساختاری برای رفع بحران های اساسی گریبانگیر شرکت های بزرگ صنعتی بخش خصوصی ما ایجاد کند، البته اگر به تصمیم بلوغ یافته توسعه قطعا دست یافته‌ایم . مالکین نسل اول کروز همچنان می جنگند بدون اینکه فهم عامه جامعه از ثروت درباره آنان و بسیاری از همقطارانشان صدق کند یعنی اینکه هیچ فرصت شخصی ای برای بهره دنیوی از آنچه خلق کرده اند تا به امروز نداشته اند و این دقیقا خلاف مفاهیمی است که سال ها در افکار عمومی این مملکت در گوش افکار عمومی کرده ایم و به باور مردم، ثروت با رفاه و آسایش همراه است در حالی‌که در روند توسعه از جایی به بعد زمانی و آسایشی برای بهره بردن از مواهب الهی برای کارآفرینان بزرگ حتی در سطح بین الملل هم چندان فراهم نیست.

کروز امروز سرنوشت راهی است که جز از پایداری و خستگی ناپذیری مطلق نه نسبی حاصل نمی شد و عقل حکم میکند ماموریت مهم مالکین آن تنظیم و تدوین انتقال قدرت به نسل آینده باشد تا این ثروت خلق شده مادی و معنوی با چهل سال تلاش ،کوشش و خستگی ناپذیری پیوسته  برای این سرزمین حفظ شود و روند توسعه آن که بزرگترین بنگاه خصوصی صنعت خودرو است، حفظ شود.

اصغر خسروی مردخه