به گزارش پایگاه خبری«عصر خودرو»، محسن حاتم‌، معاون پیشین برنامه‌ریزی و تولید وزارت صنعت در این باره معتقد است: در انتخاب شریک خودروساز تجاری مباحث مختلفی مانند روابط تجاری و اقتصادی، زیرساخت‌ها و پلت‌فرم‌های موجود و میزان تغییری که قرار است در این پلت‌فرم‌ها یا زنجیره تامین ایجاد شود و... مطرح است.

او با بیان اینکه مثلا اگر بخواهیم قرارداد تازه‌ای با یک شریک خودروساز خارجی ‌روی پلت‌فرم جدید امضا‌ کنیم، باید کل زنجیره تامین خودرویی که در چارچوب این قرارداد تولید خواهد شد نسبت به پلت‌فرم‌های موجود تغییر کند افزود: این در حالی است که به طور مثال قطعاتی مانند انژکتور یا دینام که روی هر خودرو 15 پلت‌فرم یک برند مورد استفاده قرار می‌گیرد، یکی باشد.

حاتم‌ همچنین با اشاره به اینکه پارامترهای مختلفی برای انتخاب یک شریک از بعد اقتصادی وجود دارد و باید توجه کنیم که استفاده از یک پلت‌فرم جدید بسیار هزینه‌بر بوده و به‌کارگیری پلت‌فرم جدید با کمتر از 200 هزار دستگاه خودرو‌، شاید اقتصادی نباشد تصریح کرد: عوامل متعدد و پیچیده‌ای در انتخاب شریک تجاری برای یک شرکت خودروسازی دخیل است.

معاون پیشین برنامه‌ریزی و تولید وزارت صنعت در انتها نیز گفت: نمی‌خواهم از قراردادهای ایران خودرو و سایپا با رنو و پژوی فرانسه دفاع کنم اما واقعیت آن است که در دوران تحریم شاید هر خودروساز خارجی دیگری هم بود به همین شیوه عمل می‌کرد. مگر چینی‌ها در شرکت هوآویی در دوران تحریم ایران را در تحریم تکنولوژی قرار نداد و بعدا هم تکذیب کرد. واقعیت آن است که در دوران تحریم تمامی کشورها به نوعی خود را متعهد به انجام تحریم‌های اقتصادی علیه ایران کردند