به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، اما در این میان هستند خودروهایی که ممکن است با نام محصول دیگری و یا جدیدتری از برند مذکور در یک بازار خاص عرضه شود. این نامگذاری ممکن است به دلیل بالا بودن هزینه معرفی مدل تمام جدید، عدم تطابق مدل جدید با قوانین کشور مقصد و مواردی از این دست باشد. در کشورمان نیز نامگذاری‌های اختصاصی رواج زیادی دارد و خودروهایی همانند نیسان رونیز، ژیان و حتی پیکان در حقیقت نامی مختص بازار ایران داشتند. در این مطلب اما نیم‌نگاهی خواهیم داشت به 4 مورد از نامگذاری‌هایی که برحسب مدل‌های جدید و محصولات دیگر کمپانی مادر انتخاب شده بودند.

شورولت رویال/ایران
هنگامی که جنرال موتورز قرار شد تا با شرکت سهامی جیپ در ایران وارد همکاری شود و این شرکت را به جنرال موتورز ایران تبدیل کند، نسبت به کشش بازار ایران تردید داشت. به همین دلیل به جای عرضه مدل‌های آمریکایی برندهای اصلی خود، به سراغ برند اروپایی اپل رفت تا محصولی از این برند را در ایران داشته باشد. با این حال تصمیم گرفته شد تا اپل کومودو/رکورد با نام برند شورولت در بازار ایران عرضه شود. این بدین معنا بود که جنرال موتورز از نام برند آمریکایی خود برای یک محصول آلمانی زیر‌مجموعه قدیمی خود استفاده کرده بود. علت اصلی این امر، محک‌زدن بازار ایران برای فروش محصولی مونتاژ‌شده با نامی آمریکایی، اما قیمت و مشخصات فنی متوسط بود که برای مردم ایران در دسترس باشد. موفقیت شورولت رویال (ایران) سبب شد تا بعدها شورولت نوا (ایران)، بیوئیک اسکای لارک (ایران) و کادیلاک سویل (ایران) که محصولاتی تماما آمریکایی بودند، به بازار کشورمان راه یابند.

جیپ صحرا
شرکت سهامی جیپ از دهه 30 شمسی مدل‌های جیپ را به بازار ایران عرضه کرد که در این میان مدل‌CJ-5 ‌ که بیشتر با نام شهباز شناخته می‌شود، موفق‌ترین محصول بود. این خودرو ساده اما کارا، توانست برای مدتی مدید در خط تولید بماند. با این حال پس از پیروزی انقلاب اسلامی و اتمام قرارداد جیپ با این شرکت، همین مدل با اندکی تغییرات ظاهری و فنی با نام جدید توسن راهی بازار شد. اما پارس خودرو که وارث شرکت سهامی جیپ بود، از اواخر دهه 60 به سراغ به‌روزرسانی اساسی پلت‌فرم کهنه CJ-5 رفت و با تغییرات ظاهری آن را مشابه مدل مدرن YJ کرد. با این حال پلت‌فرم همان بود و از نظر فنی نیز این مدل ملغمه‌ای از شهباز و قطعات فنی میتسوبیشی و ماهیندرا بود. محصول نهایی که با نام صحرا راهی بازار شد، در حقیقت نام خود را نیز از یک تریم خاص مدل رانگلر که در حقیقت وارث CJ-5 بود، گرفته بود. بنابراین پارس خودرو نام Sahara و ظاهر Wrangler YJ را برای مدل قدیمی CJ-5 استفاده کرد. این نامگذاری و شباهت شگرف سبب شده تا در بسیاری از منابع خارجی، از مونتاژ مدل YJ در ایران سخن به میان بیاید!

ژیان مهاری
شرکت تولیدکننده خودروهای سیتروئن یا همان سایپا، پس از عرضه موفقیت‌آمیز مدل‌های ون و پیکاپ 2CV به سراغ مدل‌های دیگر اقتصادی این برند رفت که در این میان وانت‌بار مهاری را می‌توان خودرو جالبی دانست که یکی از محصولات جهانی سیتروئن بود. این خودرو که براساس پلت‌فرم ژیان و پدر مشترک آنها یعنی 2CV ساخته شده بود، یک وانت‌بار سبک با بدنه فلزی بود که بدون هیچ تکلف و امکانات رفاهی، با قیمتی مناسب قابل خریداری بود. اما نکته قابل توجه در مورد مدل مهاری، نامگذاری آن بود. سیتروئن برای نمونه پیکاپ پلت‌فرم 2CV، نام‌های مختلفی برای بازارهای مختلف انتخاب کرده بود. مدل ساده‌تر با بدنه فلزی و نام اصلی Baby Brousse با اسامی مختلفی همانند Pony، FAF، Yagan و Mungo که در کشورهای اکثرا در حال توسعه عرضه می‌شدند. در کنار این خودرو اما مدل مهاری نیز با بدنه فایبرگلاس و ظاهری دوست‌داشتنی قابل خریداری بود که امروزه به یک محصول کلکسیونی و ارزشمند بدل شده است. در ایران اما مدل Baby Brousse با نام مهاری عرضه می‌شد!

پژو 207i
پژو 206 تنها اندکی پس از عرضه جهانی به ایران هم رسید و مونتاژ آن در کارخانجات ایران خودرو آغاز شد. روند به‌روزرسانی این مدل اما در ایران چندان طبق معیارهای جهانی پیش نرفت. در این میان اما شاخه برزیلی پژو برای بازار آمریکای جنوبی، مدلی جدید براساس پلت‌فرم 206 اما با ظاهری مدرن‌تر و براساس زبان طراحی جدید پژو طراحی کرد که +206 نام گرفت. موفقیت نسبی این مدل و فروش خوب آن که تقریبا بین دو مدل 206 و مدل جدیدتر 207 قرار گرفته بود، سبب شد تا پژو آن را به بازارهای دیگر ببرد و حتی در اروپا نیز عرضه کند. در ایران و چین هم مدل +206 عرضه شد، با این تفاوت که در ایران نام 207i برای آن انتخاب شد. بدین ترتیب پژو به جای عرضه مدل جدیدتر 207، از آن برای نمونه فیس‌لیفت شده مدل قبلی استفاده کرده است.

نویسنده: امیر خادمی پور