عصر خودرو- طراحان معمولا با اهدافی ابتدایی دست به طراحی یک خودرو میزنند که در این میان تمایز خودرو از محصولات سایر برندها و به نحوی خوانایی آن با اصالت و نام و نشان برند مورد نظر، در اولویت قرار دارد؛ به نحوی که مثلا با برداشتن لوگوی مرسدس بنز از روی بیشتر محصولات این برند، هنوز هم بنز‌بودن خودرو قابل حدس است.
به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، در این میان اما هستند خودروهایی که توسط طراحان برای یک برند خاص ترسیم می‌شوند، اما به هر جهت توسط برند دیگری عرضه می‌شوند. علل متعددی در این پروسه دخیل است که در این میان نپسندیدن طرح مذکور توسط مدیران آن برند را باید اصلی‌ترین مسئله دانست.
از جگوار تا استون مارتین
جگوار از اواخر دهه 60 میلادی قصد داشت جانشینی استثنایی برای مدل E Type بسازد که در نهایت در میانه دهه 70، مدل XJS بدین منظور راهی بازار شد. اما عدم ارتباط این دو خودرو از همان زمان مورد انتقاد بود و به همین دلیل، جگوار تصمیم گرفت جانشین XJS ارتباط بیشتری با E Type داشته باشد. اولین طرح این جانشین احتمالی در سال 1978 توسط پینین‌فارینا رونمایی شد. این طرح بعدها پایه و اساس جانشین XJS در اواسط دهه 80 شد. اما طرح مذکور که توسط یان کالوم ترسیم شده بود، به مدل بعدی استون مارتین یعنی DB7 تبدیل شد! بنابراین اینگونه طرح ایتالیایی جانشین یک مدل جگوار از دهه 70، به یک استون مارتین در ابتدای دهه 90 میلادی بدل شد.
از لامبورگینی تا Cizeta
مارچلو گاندینی یکی از برترین طراحان تاریخ صنعت خودرو است که در اواخر دهه 80 میلادی طرحهای عجیب و غیرقابل هضمی برای خودروهای سوپراسپرت در سر می‌پروراند. در این میان بیشتر پروژه‌های او با تغییراتی اساسی راهی خط تولید شدند که لامبورگینی دیابلو و بوگاتی EB110 از جمله آنها هستند که به ترتیب توسط تیم طراحان آمریکایی کرایسلر (مالک وقت لامبورگینی) و معمار کارخانه بوگاتی دستکاری شدند. هر دو مورد با انتقادات گاندینی مواجه شد، اما وی در اقدامی عجیب، طرح اولیه دیابلو را با اندکی تغییرات به کمپانی تازه تاسیس Cizeta فروخت تا در نهایت به خودرو V16T بدل شود. فرم خاص شیشه کناری و چهار چراغ مخفی‌شونده این خودرو از جمله عناصر گمشده دیابلو هستند.
از زانتیا تا اسپرو
بسیاری از هموطنان در مورد ارتباط ظاهری دوو اسپرو و سیتروئن زانتیا کلیاتی می‌دانند؛ با این حال بسیاری از اصل ماجرا جزئیات زیادی نمی‌دانند. در اواخر دهه 80 میلادی که استودیو برتونه طرح اولیه محصول بعدی سیتروئن یعنی زانتیا را به این کمپانی تقدیم کرد، طرح اولیه مورد پسند قرار نگرفت و برتونه در نهایت طرح دیگری را برای این خودرو پیشنهاد داد. طرح اولیه زانتیا اما مورد توجه مدیران دوو قرار گرفت که در آن زمان قصد داشتند یک سدان متوسط را به بازار عرضه کنند. بنابراین طرح اولیه زانتیا با تغییراتی به مدل بعدی دوو یعنی اسپرو بدل شد. بنابراین ارتباط ظاهری این دو خودرو چندان بی‌دلیل نیست.
از مرسدس تا رولزرویس
پینین فارینا از اوایل دهه 50 سودای همکاری با مرسدس بنز را در سر می‌پروراند. در این میان اما دو پروژه جالب در دهه‌های 60 و 70 میلادی انجام گرفتند که اولی طرح دگرگون‌شده پاگودا و دومی یک کوپه خاص براساس پلتفرم کلاس اس W108 بود. پینین فارینا امید داشت تا خصوصا طرح دوم مورد توجه مرسدس بنز قرار گیرد، اما این اتفاق رخ نداد و تنها یک نمونه با این شمایل تولید شد. در عوض این طرح پایه و اساس سه طرح آتی پائولو مارتین قرار گرفت که مشهورترین آنها رولزرویس کامارگ است؛ کوپه‌ای عجیب و خاص که در دهه 70 میلادی گرانترین خودرو صفرکیلومتر جهان بود.
از فیات تا دوو
جیورجتو جیوجیارو در اوایل دهه90 قصد داشت تا بازار خودروهای کوچک شهری را به طور کامل دگرگون کند. اولین تلاش استودیو وی یعنی ایتال دیزاین در سال 1992 در نمایشگاه تورین با نام Cinquecento Lucciola رونمایی شد. این خودرو به فیات و برای جانشینی مدل Cinquecento پیشنهاد شد، اما این کمپانی آن را نپذیرفت و به جای آن دوو طرح را خرید. طرح اولیه با تغییراتی کلی تبدیل به اولین خودرو کوچک شهری دوو یعنی ماتیز شد. طرح ماتیز به قدری مورد استقبال قرار گرفت که نه‌تنها پایه و اساس نسل‌های بعدی این خودرو که مایه الهام خودروهای متعدد دیگری تا به امروز بوده است.
