به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از دنیای اقتصاد، بر این اساس طی پنج سال گذشته اگرچه قیمت برخی از خودروها روند صعودی به خود گرفت، اما کیفیت نه‌تنها این روند را به خود ندید بلکه در سال‌هایی حتی به پایین تر از سطح خود نیز رسید. با این حال با توجه به انحصار تولید خودرو توسط دو خودروساز بزرگ کشور، مصرف‌کنندگان تا به امروز راهی جز انتقاد و اعتراض به کیفیت و قیمت خودروهای تولیدی نداشتند.

بر این اساس با اجرای برجام و تمایل شرکت‌های خودروساز جهانی برای مشارکت در تولید خودروهای داخلی، امیدهای زیادی برای عرضه محصولات به روز دنیا به بازار ایران شکل گرفت. حال این سوال مطرح است که توقع مشتری ایرانی پس از اتفاق برجام، از محصولات ارائه شده توسط خودروسازان داخلی که با مشارکت خارجی‌ها قابلیت عرضه به بازار پیدا می‌کند، چیست؟ به‌طور حتم از نظر مشتری‌ها این محصولات باید از آپشن‌های به روز برخوردار باشند و همچنین از لحاظ کیفیت نیز با خودروهای جدید خودروسازان جهانی برابری کند؛ چراکه حق خریدار ایرانی است که از وجود چنین خودروهایی بهره‌مند شود، اما تکلیف قیمت چه می‌شود؟ آیا خودروهای مذکور باید با قیمت خودروهای فعلی تولید‌کنندگان داخلی عرضه شود؟ به‌طور حتم چنین تصوری از اساس اشتباه است؛ چراکه هر چه فناوری و آپشن‌های یک خودرو ارتقا پیدا کند به همان اندازه قیمت نیز افزایش پیدا می‌کند پس عرضه خودرویی با تکنولوژی بالا اما قیمت پنج سال پیش قابل‌تصور نیست. در این بین طی یک هفته گذشته و پس از افتتاح خط تولید پژو 2008 توسط حسن روحانی هجمه زیادی به رئیس‌جمهور برای افتتاح خط تولید خودروی یاد شده و همچنین اقدام خودروسازان در عقد قرارداد با خارجی‌ها صورت گرفت. منتقدین در ابتدا افتتاح این خط را تبلیغات یکی از کاندیداها خواندند و در گام دوم به قیمت این خودرو معترض بودند این در شرایطی است که آنها تاکید داشتند که جامعه خواستار خودرو مردمی با قیمت و کیفیت مناسب است. حال این سوال مطرح است که چگونه خودرویی با کیفیت و برخوردار از فناوری روز اروپا می‌تواند با قیمت مثلا پراید به بازار عرضه شود؟ در همه جای دنیا هر خودرویی که ارتقا پیدا می‌کند به قیمت آن نیز افزوده می‌شود؛ بنابراین پژو 2008 نمی‌تواند به قیمت پژو 206 تحویل مشتری داده شود.