به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، دکتر ابراهیم سوزنچی کاشانی؛ عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و استاد دانشگاه شریف پس از استیضاح نهایی فاطمی امین یادداشتی نوشت که زوایای پنهان تصمیم گیری و اداره صنعت را نشان می دهد. این یادداشت سرآغازی بر ابعاد پنهان وزارت سید رضا فاطمی امین بر یکی از مهمترین وزارت‌خانه های کشور است که امیدواریم در راستای منافع ملی و اصلاح امور از سوی دکتر سوزنچی ادامه پیدا کند .

در یادداشت دکتر سوزنچی در زمینه عملکرد سید رضا فاطمی امین در وزارت صمت طی نخستین روزها، اینگونه بیان شده است :

« بعد از انتخابات اخیر ریاست جمهوری، به دلیل سابقه آشنایی قبلی با دکتر فاطمی امین، روز سه شنبه 22 تیرماه 1400 با ایشون تماس گرفتم و برای فردای آن روز قرار گذاشتیم. ناهار مهمان ایشان بودیم و گفت هنوز تصمیم نگرفته که به وزارت صمت برود یا سازمان برنامه. طبیعتا بحثهای گسترده ای در جریان بود و جایگاه‌ها هنوز مشخص نشده بود.  هفته بعد آقای فاطمی امین به ما گفت که به احتمال قوی به وزارت صمت خواهد رفت و روز دوشنبه 28 تیرماه هم قراری هماهنگ شد و با یکی از معاونان دفتر رهبری هم دیدار داشت. با هم برای پنج شنبه قراری گذاشتیم و من دیدگاه‌های خودم در ارتباط با توسعه صنعتی را ارائه کردم. ارائه خوبی بود و کم کم کار داشت جدی می شد.  در ارتباط با ساختار وزارت صمت جدید صحبت کردیم و ایده مشترک ما این بود که وزارت صمت به طور کلی در جایگاه حاکمیتی بنشیند و بحث تصدی را رها کند. پیشنهاد من که این بود تمام انتصابات شرکت هایی نظیر ایدرو و ایمیدرو باید ذیل ریاست جمهوری باشد ولی ایشان می گفت که مستقل از چنان تصمیم بزرگی که باید جای دیگری گرفته شود، من نقش این ارگان ها را بسیار کم رنگ خواهم کرد و حتی در شورای معاونان هم آنها را دعوت نخواهم کرد.  در طرح پیشنهادی یک معاونت برای الکترونیک و ماشین سازی و سایر حوزه هایی که مشتریانشان سایر کسب و کارها هستند درست می‌شد، یک معاونت برای حمل و نقل و یک معاونت هم برای سایر صنایع. معاونت فناوری و اداری مالی منحل می‌شد.توافق کردیم که اگر ایشان به وزارت صمت رفت، من به عنوان معاون حمل و نقل کمک کنم. البته پیشنهاد اولیه ایشان معاونت الکترونیک و ماشین سازی بود ولی به دلیل کارهایی که در ارتباط با خودرو، علی الخصوص نسل جدید خودروهای الکتریکی و متصل که پتانسیل کچ‌آپ داشتند و قبلا با مپنا کارهای زیادی را جلو برده بودیم، حمل و نقل را ترجیح می دادم.

پنج شنبه 21 مرداد بالاخره لیست نهایی کابینه دولت سیزدهم اعلام شد و فاطمی امین، وزیر پیشنهادی صمت بود.در مجلس یک سری مخالف جدی وجود داشت، من هم تمام دو هفته بعد را به مجلس رفتم. قبل از آن هم چندین جلسه با یک سری نمایندگان داشتیم. داستان رای اعتماد بماند برای بعد! روز چهارشنبه 3 شهریورماه بود که دکتر فاطمی امین با 205 رای وزیر صمت شد.

برای دوشنبه 8 شهریورماه ساعت 9 صبح در دفتر وزیر جلسه ای در ارتباط با خودرو هماهنگ شد. شب قبلش تلفنی صحبت کردیم و پیشنهاد ایشان این بود که شما و یکی دیگر از دوستان فعلا مدیر پروژه باشید تا من ساختار وزارتخانه را با اداری استخدامی تغییر بدهم. من ده دقیقه به 9 رفتم اتاق ایشان و گفتم که الان مشکل دبیرخانه شورای عالی را دارم چون آنجا پست دارم و باید تعیین تکلیف کنم. دکتر عاملی و کبگانیان هم منتظر بودند. لذا قرار شد موقتا معاون فناوری بشوم تا ساختار تغییر کند. در جلسه ساعت 9 آقای صالحی نیا؛ رییس هیات عامل ایمیدرو، آقای نیازی، آقای نبوی و صادقی نیارکی؛ معاونت صنایع و آقای معمار باشی؛ مدیر کل خودرو حضور داشتند.  آقای رزم حسینی وزیر قبلی همه کارهای خودرو حتی بحثهای حاکمیتی را به ایمیدرو تفویض کرده بود و در این جلسه مقرر شد که تمام بحثهای حاکمیتی از حالا به بعد با من باشد و بحثهای مالکیتی با آقای نبوی.  دوستان مستقر در وزارتخانه آمارهایی ارائه کردند و توضیح دادند که از نظر آنها تا سال 1404 تنها 1.8 میلیون خودرو می توان تولید کرد و قول 3 میلیون خودرویی که وزیر به مجلس داده اند عملی نیست. من عنوان کردم که با تکیه بر ظرفیت ایران خودرو و سایپا، این صحبت درست است ولی اگر بخش خصوصی را تقویت کنیم و راهبرد ما این باشد که آنها را بالا بیاریم، این امر می تواند محقق شود. اصولا ایده نهایی من کچ‌آپ در حوزه های جدید با تکیه بر بازیگران جدید بود و به ایران خودرو و سایپا امیدی نداشتم. 

سه شنبه 9 شهریور ماه به من خبر دادند که استعلام شما رفته است. همان روز بمدت 6 ساعت بازدید از ایران خودرو داشتم. مقیمی؛ مدیر عامل ایران خودرو گفت که اگه حمایت شود ما تا 1404 می توانیم به 1.5 میلیون خودرو هم برسیم. من البته عقیده ام این بود که سایز تولید خیلی خوب است اما مهمتر از آن کیفیت، فناوری و نوآوری است و راهبردی در این ارتباط نمی دیدم جز ایجاد تکنوسنتر.  همه ایده ها در وزارتخانه و خودروسازان حول عدد تولید و کاهش مصرف ارز هر خودرو و میزان بومی‌سازی می چرخید. دقیقا سیاست جایگزینی واردات را اگر ترجمه کنید همین می‌شود! در حالیکه منطق ذهنی من این نبود؛ من دنبال شکل دهی یک هیوندای بودم.  اولین و مهمترین کار از نظر من این بود که باید مدیریت ایران خودرو و سایپا را خصوصی کنیم، کاری که چین به درستی انجام داد. در حالیکه ما مالکیت را دادیم (در این زمان سازمان گسترش تنها 5درصد سهام ایران خودرو را داشت) ولی وزارت صنایع مدیر عامل و سه عضو هیات مدیره را از طریق تفویض بقیه سهامداران، در اختیار داشت.